يا خيــر من لبس النبـوه
من جميع الانبياء
ای بهترین کسی که لباس نبوت را بر تن کردی و پیامبری را از همه پیامبران به ارث بردی؛
وجدى على سبطيك وجد
ليس يؤذن بانقضـاء
مهر و محبت من برای دو سبط تو مهر و محبتی پایان ناپذیر است.
هـــذا قتـيـــل الاشـقـــياء
و ذا قتيــل الادعيـاء
این یکی کشته اشقیا و جنایتکاران شد و آن یکی کشته ناپاکزادگان گردید.
يوم الحسين هرقت دمـع
الارض بل دمع السماء
در روز عاشورا نه اهل زمین بلکه آسمان نیز بر حسین گریست.
يوم الحسيـن تركت باب
العز مـهجور الفناء
در روز عاشورا درهای عزّت و بزرگی متروک و مهجور گشت.
يــا كـــربلاء خلــقت من
كـرب علی و من بلاء
اى كربلا، به گمانم تو از رنج و درد سرشته شده اى.
كم فيـك من وجه تشـــرب
ماؤه مــاء البـهاء
چه بسیارند کسانی که به خاطر تو آبرو یافتند و از تو وجاهت کسب کردند.
نفسى فداء المصطلى نار
الــوغى أيّ اصـطلاء
جانم فدای آنکه در آتش جنگ سوخت، چه سوختنی.
حيث الا سنة فى الجوا
شن كلكواكب فى السماء
آنجا كه نيزه ها در جوشنها، همچون ستارگان در آسمان بودند.
فاختار درع الصبر حيث
الصبر من لبس السناء
او زره شکیبایی را برگزید زیرا صبر و شکیبایی پوشش بزرگی و عظمت است.
و ابى اباء الاُسدان
الاُســـد صادقة الا باء
او همچون شیران از پذیرش ظلم و ستم سر باز زد، بی شک شیران در روی گرداندن از ذلت و خواری پایدارند.
و قضى كريما اذ قضى
ظمـــآن فى نفر ظـماء
او با عزت و کرامت در میان تشنگان لب تشنه جان داد.
منعوه طعم الماء لا
وجـــدوا لماء طعم ماء
او را از نوشیدن آب بازداشتند، امید است بعد از او طعم و مزه آب را نچشند و آب گوارا ننوشند.
من ذا لمعـــقور الجـــواد
ممال اعواد الخــباء
کیست که اسب زخمی و خیمه های در حال فرو ریختن را دریابد؟
من للطـــريح الشـلوعر
يانا مخــــلى بالــعراء
چه کسی آن کشته غلتیده در خاک عریان رها شده در بیابان را یاری می کند؟
من للمـــحنط بــالتــراب
و للمغــسل بالدماء
چه کسی آن کشته با خاک حنوط بسته و با خون غسل داده شده را یاری می کند؟
من لابن فاطمة المـغيب
عن عيون الاولياء
چه کسی به پسرعزیز فاطمه (سلام الله علیها) که از چشم یارانش پنهان شده است؛ یاری می رساند؟
ابوالقاسم صنوبری
الغدیر، جلد 3، صفحه ۵۰۷
اترك تعليق