متوکل عباسی یکی از دشمنان سر سخت اهل بیت عصمت و طهارت (علیهم السّلام) بود. در زمان هیچ یک از خلفای عباسی به اندازه دوران متوکل در حق اولاد رسول الله (صلی الله علیه و آله) ستم نشد.
متوكل در سال 236 هجری دستور داد كه مرقد مطهر حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) و بناهاى اطراف آن را ویران و با خاك یكسان كنند. (1)
وى دستور داد كه مرقد حضرت امام حسین «علیه السّلام» را همچون اراضى مزروعى شخم زنند و بر آن سرزمین آب ببندند و بدین وسیله آثار و علایم مضجع مطهر را از میان بردارند. علاوه بر این دستور داد بر سر راههایى كه به مرقد حضرت سیدالشهدا (علیه السّلام) منتهى می شود، نگهبانانی بگذارند تا مانع شوند که شیعیان به زیارت حضرت امام حسین و شهداى كربلا (علیهم السّلام) بروند.
این نگهبانان مكلف بودند زیارت كنندگان مضجع شریف حضرت ابا عبد الله (علیه السّلام) را به قتل رسانند یا شكنجه کنند. (2)
در برخی منابع ذکر شده است که متوکل (لعنه الله علیه) در مدت چهارده سال و نه ماه خلافتش هفده بار اقدام به تخریب مرقد حضرت اباعبدالله الحسین (علیه السّلام) نموده است.
سرانجام متوکل در سوم شوال 247 هجری به درک واصل شد.
منابع
(1) الكامل، ابن اثیر، ترجمه حالت، خلیلی ، جلد 17، صفحه21
(2) فرزندان آل ابیطالب، ابوالفرج اصفهانی، ترجمه فاضل، جلد2، صفحه386
اترك تعليق