هِشت قدم بر فراز توده غبــرا
فاطمه دخت رسول زُهره زهرا
حضرت صدّيقه بتول كه باشد
خادمه آستانـش مريم عــذرا
فيض ازل جوهر نتيجه رحمت
نــور ابد دختر خديجه كبری
فاطمه امّ الائمه همسر حيدر
فاطمه فرّ و فروغ يثرب و بطحا
ثالث شمس و قمر بتول مطهّر
قوت قلب رسول خــالق يكتا
واهب جان شاخ و برگ ريشه توحيد
زاده ياسين و دخت فرّخ طه
شمع هُدى نور عقل نقش مشيّت
همســر پــاك علىّ عالى اعلا
باعث ايجاد هر چه نقش به گيتى
واسطه خلق هر چه خلق به دنيا
زُهره زهرا كه بر به شمسه كاخش
شمس خرد دوخته دو ديده چو حِربا
آنكه معلّق بود به مشكوى جاهش
روضـه مينــو بسان گنبد مينــا
خار گلستان اوست جنّت فردوس
شمع شبستان اوست بيضه بيضا
گرد رهــش توتـياى ديده آدم
خاك درش آبــروى چهره حوّا
هر چه بود حكم او قَدَر كند اذعان
هر چه بود امر او قضا كند امضا
عصمت ذاتش ز فكر فهم منزّه
عفّت طبعش ز وهم و عقل مبرّا
ره نبرد فكر ما به مدحت ذاتش
خــس نبرد راه بر كــرانه دريا
مام شَبَير و شَبَر كه پاك سليلش
هست شهنشاه طوس زاده موسى
زاده موسى بن جعفر آنكه حريمش
برده فــروغ از فــروغ سيــنه سينا
هست عصا بركف ايستاده به كويش
موسى عمــران بســان دربـان برپا
قبــلهگه هفتميـن و حجّت هشتم
مظـــهر داور ولىّ ايـــزد دانـــا
از كرمش فيض برده چشمه خورشيد
در حرمش موم گشته صَخــره صَمّا
عرش برين از پى طــواف حريمـش
بسته كمر بر ميان هميشه چو جوزا
خاك مطبّق بــود ز نهيـش ساكن
چــرخ معلّـــق بود به امرش پويا
عين سعـادت شود شقاوت ابليس
آيــد اگر ســـوى او ز روى تـولّا
بنده كويش رسانده فرق به فـرقد
حاجب بارش كشيده سر به ثـريّا
خـداوند رسولان راست فـــرزند
امامان جهانبـــان راســت مادر
فـــــروغ نــــور مشكوه نبوت
كه شد شــمس از فروغ او منوّر
اگـر خورشيــد ذات او نبــودى
به ظلمــت بود صبح دين مستّر
غلام درگه او هســت جبــريل
كنيــز مشكوى او هست هاجر
فلك را گرد كوى اوست ديهیم
ملــك را خاك راه اوسـت افسر
زهى خاتون صحــراى قيــامت
كند بخشايــش فرداى محـشر
خرد آنگه توانــد مـدح او گفت
كه ره جــويد به ذات پاك داور
وجودش اصل خلقت راست مقصود
نمودش ذات بيچون راست مظهر
اترك تعليق