از جمله مناسبتهای ماه ذی القعده ولادت حضرت فاطمه معصومه دختر امام موسی الکاظم (علیهما السلام) می باشد.
ایشان بانویی عالم و عابد و از نسل نبوت و شاخه ای از درخت امامت و از نوادگان حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) هستند.
حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) اول ماه ذی القعده 173 هجری در مدینه منوره به دنیا آمدند و روایت است که برادرشان حضرت امام رضا (علیه السلام) ایشان را معصومه صدا می کردند و جدشان امام صادق (علیه السلام) قبل از تولد ایشان، او را به «کریمه اهل بیت» ملقب نمودند.
حضرت معصومه (سلام الله علیها) نزد برادرشان حضرت امام رضا (علیه السلام) پرورش یافتند زیرا که در سال ولادت ایشان، پدر بزرگوارشان حضرت امام موسی الکاظم علیه السلام به دستور هارون عباسی به زندان منتقل شدند و سپس در سال 183 هجری به شهادت رسیدند.
موقعی که مامون حضرت امام رضا (علیه السلام) را به خراسان فرا خواند، حضرت معصومه (سلام الله علیها) برای دیدار با برادرشان عزم سفر نمودند بالاخص اینکه حضرت امام رضا (علیه السلام) خاندان خود را از شهادت خویش در این سفر آگاه نموده بودند ولی به دلیل سختیهای سفر بیمار شدند و ایشان را به شهر قم منتقل نمودند و حضرت معصومه (سلام الله علیها) پس از هفده روز یعنی در روز دهم ربیع الثانی 201 هجری دار فانی را وداع کردند.
روایتهای بسیاری در فضلیت زیارت حضرت فاطمه معصومه (سلام الله علیها) ذکر شده است که به نقل چند مورد بسنده می نماییم:
1- سعد بن سعید گفت: از امام حضرت رضا (علیه السّلام) درباره مضجع فاطمه دختر موسی بن جعفر(علیه السّلام) پرسیدم؛ فرمود: هرکس آن را زیارت کند، بهشت از آن اوست.
2- حضرت امام محمد جواد (علیه السلام) فرمودند: کسی كه عمه ام را در قم زيارت كند پاداش او بهشت است.
3- از سعد بن عبدالله روایت شده که حضرت امام رضا (علیه السلام) به ایشان فرمودند: نزد شما از خاندان ما مضجعی هست، راوی نقل کرده که گفتم: فدایت شوم مضجع فاطمه بنت موسی بن جعفر (علیها السلام) را می فرمایید؟ امام فرمود آری و در ادامه فرمودند: کسی که عارف به حق ایشان باشد و او را زیارت کند، بهشت از آن اوست.
4- حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند: برای خدا حرمی است و آن مکه است و برای رسول خدا (صلی الله عليه وآله) حرمی است و آن مدينه می باشد و برای اميرالمؤمنين (عليه السّلام) حرمی است و آن كوفه است و برای ما حرمی است و آن شهر قم می باشد و بانویی از فرزندان من در آنجا به خاک سپرده خواهد شد كه نامش «فاطمه» است. هر كس او را زيارت كند بهشت بر او واجب خواهد شد.»
یکی از شعرای عرب نیز در وصف ایشان ابیات ذیل را سروده است: يا بِنْتَ مُوسَى وَابْنَـةَ الأَطْهــارِ أُخْتَ الرِّضـا وَحَبِيبَةَ الجَبَّــار يـــا دُرَّةً مِنْ بَحْرِ عِلْمٍ قَدْ بَدَت ْ لِلَّهِ دَرُّكِ وَالعُــلُوِّ السَّــــارِي أَنْتِ الوَدِيعَةُ لِلإمامِ عَلَى الوَرَى فَخْرِ الكَرِيمِ وَصَاحِبِ الأَسْرارِ لا زِلْتِ يا بِنْتَ الهُدى مَعْصُومَةً مِنْ كُلِّ ما لا يَرْتَضيــهِ البـــارِي مَنْ زَارَ قَبْرَكِ في الجِنــانِ جَزاؤُهُ هَذا هُوَ المَنْصُوصُ في الأَخْبارِ
اترك تعليق