از حضرت امام جعفر بن محمد صادق (علیه‌السلام) سخنان بسیاری درخصوص عموی ایشان حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) نقل شده است که هر یک از این سخنان حکایت از جایگاه والای حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) در نزد حضرت امام صادق (علیه‌السلام) دارد. هر یک از این احادیث، دلالت بر جاه و منزلت حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) در نزد خداوند متعال و پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) و نزد حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) و اهل بیت (علیهم السلام) دارد. از میان این احادیث، این عبارت شهره گشته است: «عموی ما عباس بن علی (علیه‌السلام) دارای بینشی نافذ و ایمانی محکم بود، او در کنار ابا عبدالله (علیه‌السلام) جهاد کرد و خوب از آزمون بیرون آمد و شهید از دنیا رفت». این عبارت که به منزله نشان افتخاری از حضرت امام صادق (علیه‌السلام) و در حقیقت نشان افتخاری از سوی خداوند متعال است و برای آشکار شدن جایگاه والای حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) کافی است. زیراکه حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) به نیابت از پدران خود (علیهم السلام) و آنها به نیابت از رسول خدا (صلی الله علیه و آله) و آن حضرت به نمایندگی از جبرییل و او از خداوند متعال سخن می گوید. در این حدیث به شخصیت والا و عظیم حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) اشاره شده است و در آن از تجلیات روح بزرگ آن حضرت و معنویات وسیع و ایمان قوی ایشان سخن رفته است. سخن دیگری نیز از حضرت امام جعفر صادق (علیه‌السلام) شهرت یافته است که فحوایش این است که ایشان به پیروان و اصحاب خود آموزش دادند هنگامی که به حضور در حرم حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) مشرف شدند، آن حضرت را با زیارتنامه ای که با سند درست روایت شده و در مورد آن إجماع است، خطاب قرار دهند که این زیارت نامه با درود و سلام خداوند و ملائکه و انبیاء و فرستادگان و بندگان صالح و تمامی شهداء و صدیقین به حضرت عباس (علیه‌السلام) آغاز می شود و با ثناء و ستایش و طلب مغفرت و رضوان و رسیدن به رستگاری و پیروزی برای زائرانِ به پابوس رفته آن حضرت پایان می یابد. در آغاز و پایان این دعا مفاهیم والایی عنوان شده که شبیه مفاهیم مطرح شده در زیارت نامه های معصومین (علیهم السلام) است و به درجات عالی روایت شده برای آنها (علیهم السلام) می رسد. بنابراین این زیارت نشان از عظمت حضرت ابوالفضل عباس (علیه‌السلام) و جایگاه والای آن حضرت دارد.
اترك تعليق