منــــازلُ بين أكــنافِ الغَرَيِّ إلــــى وادي المــياه إلى الطويِّ
خانه هایی در میان حومه نجف تا وادي المیاه تا سرزمین طوی وجود دارد
لقد شغلَ الدموعَ عن الغواني مُصابُ الأكرمين بني عليِ
که در این خانه ها، مصیبت بزرگوارانی از فرزندان امیر مؤمنان علی (علیه‌السّلام) اشکهای دختران و بانوانی را به خود مشغول کرده است.
أتى أسفي على هفواتِ دهري تضاءل فيه أولاد الزكيِ
بر لغزشهای روزگارعمرم افسوس می خورم که در آن زمان نسل پیامبر (صلی الله علیه و آله) کم گردیدند.
أ لمْ تَقـف البكـاءَ على حسينٍ و ذكرك مصرعَ الحَبْر التقيِ
آیا بر اهمیّت گریه بر امام حسین (علیه‌السّلام) آگاه نیستی؟ و شهادت عالم پرهیزکار را یاد نمی کنی؟
أ لـم يُحــــزِنْكَ أنَّ بني زيادٍ أصـابوا بالتـــرات بني النبيِ
آیا تو را محزون و اندوهگین نمی کند اینکه فرزندان زیاد، فرزندان پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله) را به روی خاک انداختند و کشتند؟
و أَنَّ بني الحَصَانِ يمرُّ فيهمْ علانيةً سيــــوفُ بني البغي
و آیا غمگین نیستی از اینکه آشکارا شمشیرهای ناپاکزادگان در میان فرزندان پاکان جولان می داد و می چرخید؟
قصیده دعبل به نقل از کتاب الغدیر، جلد2، صفحه ۵۴۲
اترك تعليق