هرکه دامان امیرالمومنین حیدر گرفت

هرکه دامان امیرالمومنین حیدر گرفت                   

رستگاری دامنش تا دامن محشر گرفت

بی ولایش گرهزاران سال ­کس طاعت گذاشت               

آب اندر مشت سود و باد در چنبر گرفت

تا که بنویسم مدیحش رایکی از صد هزار                

باید از اوراق روز و شب مرا دفتر گرفت

آنکه انــدر قبــضه فرمانش جان کاینات                  

این مدح اوکه گویندش زخیبر در گرفت

در بــه نیـــروی بــدن از باره خیـبر نکند                   

بل به نیروی ربوبیت درب از خیبر گرفت

بازویش بگرفت میکائیل در روز مصاف                 

باز اســرافیل او را  بازوی دیگــر گرفت

تا نبرّد کوهه گــاو زمیـن را، جبـرئیل                  

هم به زیر ذوالفقار حیدری شهپر گرفت

کرد در دست سلیمان همتش انگشتری                 

هیبتش انگشتری از دست پیغمبر گرفت

از برای اینکه حیدر در حریم کعبه زاد                  

قبله عالم شدواین حشمت واین فرّ گرفت

نام راخواند بر آذر گل و نسرین شکفت                 

جای در  آذر چو ابراهیم بن آزر گرفت

درحدیث اندرچنین آمد که در غزو احد                  

چونکه درمیدان هزیمت لشکرکافرگرفت

حیـــدری با ذوالفقـــاری در قفـــای هر تنی                   

رفتی وحیدر نه پای ازجای خودبرمی گرفت

نام او بر چرخ و بر اختر بخواندند از نخست            

چرخ در گشت اوفتاد و روشنی اختر گرفت

گفت گردان شو بگشت این گنبد خضر افتاد             

گفت ساکن شو سکون این توده اغبر گرفت

قطره ای در کوثر از دریای فضلش ریختند             

این همه لطف و حلاوت چشمه کوثر گرفت

هر زمینی کاو به فضــل مرتضی اقرار کرد            

رستن از وی سوسن وشمشاد وسیسنبرگرفت

دیوان سروش اصفهانی، صفحه 77 - 76