حضرت امام حسین (علیه السّلام) با ایستادگی در برابر فساد بنی امیه اصولی را که هر نهضت خواستار اصلاحات و هر فرد اصلاح طلب باید برای تحقق هدف و موفقیت ملزم به اجرای آن باشد؛ مشخص نموده اند. این مساله در نامه حضرت امام حسین (علیه السلام) به برادر خود محمد بن حنفیه (رضوان الله علیه) که دلیل ایستادن در برابر یزید (لعنه الله) را اصلاح امت جد خود بیان می فرمایند؛ آشکار است. برخی از پژوهشگران معتقدند عبارت «إني لم أخرج أشراً ولا بطراً ولا مفسداً ولا ظالماً و إنما خرجت لطلب الاصلاح في أمة جدي» از حضرت امام حسین (علیه السلام) را می توان به عنوان مسیر راه و مشخصات حقیقی هر فرد اصلاح طلب دانست و این امر امتداد هشدار الهی است که خداوند منان در خطاب به مسلمانان صدر اسلامی می فرماید: «وَلاَ تَكُونُواْ كَالَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَارِهِم بَطَرًا وَرِئَاء النَّاسِ.» پژوهشگران «الاشر» را سرگرمی معنا نموده اند به این معنی که نهضت اصلاحات با هدف سرگرمی و شادی به ثمر نخواهد نشست و «بطرا» یعنی ریاء و غرور یعنی انسانی که خواستار اصلاح است باید از غرور و خودبینی دوری کند اما کلمه مفسد متناقض کلمه اصلاح است و ظالما به این معنی است که از ظلم و دست درازی به متملکات عام و خاص و مردم و راهها و درختان و غیره دوری شود. عبارتهایی که بر زبان حضرت امام حسین (علیه السّلام) جاری شدند به عنوان پیامی واضح و صریح برای هر کسی است که خواهان اصلاحات است و برای رویارویی با ظلم و فساد برمی خیزد.
اترك تعليق