درخواست خونخواهی حضرت فاطمه (علیها السّلام) از ساحت ربوبی در صحرای محشر از قاتلان فرزندان خود

بنا بر نقل احادیث حزن و اندوه حضرت زهرا(علیه السّلام) و ائمه معصومین (علیهم السّلام) در باب ظلم و ستمهای رفته بر خاندان عصمت و به خصوص حضرت سیدالشهداء(علیهم السّلام) تا روز محشر ادامه دارد. حضرت زهرای اطهر(علیها السّلام) به اذن پروردگار با جلال و هیبت وصف ناپذیری در محشر محشور می شوند و درخواست دادخواهی و انتقام خون فرزندان خود را از ساحت ربوبی مطرح می فرمایند که طبق فرمایش حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) خداوند عزّ و جلّ بین سرور بانوان عالم حضرت فاطمه صدیقه(علیها السّلام) و قاتلان فرزندانش حکم خواهد کرد انتقام سختی از قاتلان خواهد گرفت تا حضرت فاطمه زهرا(علیها السّلام) راضی شود و طبق فرمایش حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) خداوند عزّ و جلّ نیز با غضب فاطمه غضب مى ‏كند و به رضاى ایشان راضى مى ‏شود.

در این مجال به ذکر احادیث رسیده از ائمه معصومین(علیهم السّلام) در باب دادخواهی حضرت فاطمه زهرا(علیها السّلام) در صحرای محشر می پردازیم:

حضور باجلال و شوکت حضرت فاطمه(س) در محشر و درخواست انتقام خون فرزندان خود

درباره حضور با هیبت و با عظمت سرور بانوان عالم حضرت فاطمه (علیها السّلام) در صحرای محشر احادیث بسیاری رسیده است. در برخی از این احادیث به درخواست انتقام ایشان از قاتلان فرزندانش به خصوص حضرت سیدالشهدا(علیه السّلام) از ساحت ربوبی اشاره شده است که در اینجا به ذکر چند حدیث می پردازیم:

حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عُبَيْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ عَنْ جَدِّهِ أَحْمَدَ بْنِ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ بِإِسْنَادِهِ يَرْفَعُهُ إِلَى عَنْبَسَةَ الطَّائِيِّ عَنْ أَبِي جُبَيْرٍ عَنْ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):‏ يُمَثَّلُ لِفَاطِمَةَ رَأْسُ الْحُسَيْنِ مُتَشَحِّطاً بِدَمِهِ فَتَصِيحُ وَا وَلَدَاهْ وَا ثَمَرَةَ فُؤَادَاهْ فَتَصِيحُ الْمَلَائِكَةُ لِصَيْحَةِ فَاطِمَةَ(ع) وَ يُنَادُونَ أَهْلَ الْقِيَامَةِ قَتَلَ اللَّهُ قَاتِلَ وَلَدِكِ يَا فَاطِمَةُ قَالَ فَيَقُولُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ أَفْعَلُ بِهِ وَ لِشِيعَتِهِ وَ أَحِبَّائِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ إِنَّ فَاطِمَةَ فِي ذَلِكَ الْيَوْمِ عَلَى نَاقَةٍ مِنْ نُوقِ الْجَنَّةِ مُدَبَّجَةَ الجبينين [الْجَنْبَيْنِ‏] وَاضِحَةَ الْخَدَّيْنِ شَهْلَاءَ الْعَيْنَيْنِ رَأْسُهَا مِنَ الذَّهَبِ الْمُصَفَّى وَ أَعْنَاقُهَا مِنَ الْمِسْكِ وَ الْعَنْبَرِ خِطَامُهَا مِنَ الزَّبَرْجَدِ الْأَخْضَرِ رَحَائِلُهَا مُفَضَّضَةٌ بِالْجَوْهَرِ عَلَى النَّاقَةِ هَوْدَجٌ غِشَاوَتُهُ مِنْ نُورِ اللَّهِ وَ حَشْوُهَا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ خِطَامُهَا فَرْسَخٌ مِنْ فَرَاسِخِ الدُّنْيَا يَحُفُ‏ بِهَوْدَجِهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ بِالتَّسْبِيحِ وَ التَّمْجِيدِ وَ التَّهْلِيلِ وَ التَّكْبِيرِ وَ الثَّنَاءِ عَلَى رَبِّ الْعَالَمِينَ ثُمَّ يُنَادِي مُنَادٍ مِنْ بُطْنَانِ الْعَرْشِ يَا أَهْلَ الْقِيَامَةِ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ فَهَذِهِ فَاطِمَةُ بِنْتُ مُحَمَّدٍ رَسُولِ اللَّهِ تَمُرُّ عَلَى الصِّرَاطِ فَتَمُرُّ فَاطِمَةُ(ع) وَ شِيعَتُهَا عَلَى الصِّرَاطِ كَالْبَرْقِ الْخَاطِفِ قَالَ النَّبِيُّ(ص) وَ يُلْقَى أَعْدَاؤُهَا وَ أَعْدَاءُ ذُرِّيَّتِهَا فِي جَهَنَّمَ.(1)

علی بن احمد بن عبیدالله از پدرش از جدش از احمد بن ابوعبدالله از پدرش محمد بن خالد با اسنادی که به عنسبه طایی می رسد از ابوجبیر نقل شده است که حضرت امام علی بن ابیطالب(علیه السّلام) از قول پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: هنگامى كه روز قيامت فرا رسد سر مبارك و غرقه به خون حسين(عليه السّلام) در نظر زهرا نمایان خواهد شد. وقتى نظر حضرت فاطمه(علیها السّلام) به سر بريده حسين(علیه السّلام) بيفتد فرياد مى ‏زند: اى فرزند مظلوم من، اى ميوه قلب محزون من، به جهت ناله و فرياد حضرت زهرا(علیها السّلام) است كه ملائكه مدهوش مى‏ شوند و اهل محشر عموما فرياد مى‏ زنند و مى ‏گويند: اى فاطمه، خداوند قاتلان فرزندت حسين را بكشد. در اين حال از طرف پروردگار ندا مى‏ رسد: من اين عمل را انجام مى ‏دهم و از قاتلين حسين و پيروان و دوستان آنان انتقام خواهم كشيد.

حضرت فاطمه زهرا (علیها السّلام) در آن روز بر يكى از ناقه ‏هاى بهشتى سوار است كه پهلوهاى آن اطرافش به وسيله حريرهاى بهشتى زينت شده است صورت آن زيبا، چشمانش شهلا، سرش از طلا، گردنش از مشك و عنبر، مهارش از زبرجد سبز، جهازش از مرواريد با جواهر زينت شده خواهد بود. بر پشت آن ناقه هودجى نصب شده است كه پرده ‏اش از نور خداوند، ميان آن پر از رحمت پروردگار، بلندى مهار آن به قدر يك فرسخ از فرسخهاى دنيا خواهد بود.

تعداد هفتاد هزار ملك اطراف هودج آن بانو را احاطه خواهند كرد كه به تسبيح و تهليل و تكبير حضرت پروردگار مشغول خواهند بود.

آنگاه از طرف خداوند رئوف منادى ندا مى رسد: اى اهل قيامت، چشمان خود را ببنديد تا فاطمه دختر حضرت محمّد (صلّى اللَّه عليه و آله و سلّم) از صراط عبور نمايد.

پس از آن بانوى معظمه شيعيان و دوستانش مانند برق جهنده از صراط مى‏ گذرند. ولى آن حضرت دشمنان ذرّيّه خود را به دوزخ خواهد انداخت.(2)

حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) در حدیث دیگری درباره حضور با عظمت حضرت زهرا(علیها السّلام) در محشر و دادخواهی از قاتلان فرزندانشان فرمودند:

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ مُوسَى بْنِ الْمُتَوَكِّلِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ يَعْقُوبَ بْنِ زَيْدٍ عَنْ مَنْصُورٍ عَنْ رَجُلٍ عَنْ شَرِيكٍ يَرْفَعُهُ قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص):‏ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَاءَتْ فَاطِمَةُ(ع) فِي لُمَةٍ مِنْ نِسَائِهَا فَيُقَالُ لَهَا ادْخُلِي الْجَنَّةَ فَتَقُولُ لَا أَدْخُلُ حَتَّى أَعْلَمَ مَا صُنِعَ بِوُلْدِي مِنْ بَعْدِي فَيُقَالُ لَهَا انْظُرِي فِي قَلْبِ الْقِيَامَةِ فَتَنْظُرُ إِلَى الْحُسَيْنِ(ع) قَائِماً وَ لَيْسَ عَلَيْهِ رَأْسٌ فَتَصْرُخُ صَرْخَةً وَ أَصْرُخُ لِصُرَاخِهَا وَ تَصْرُخُ الْمَلَائِكَةُ لِصُرَاخِهَا فَيَغْضَبُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ عِنْدَ ذَلِكَ فَيَأْمُرُ نَاراً يُقَالُ لَهَا هَبْهَبُ قَدْ أُوقِدَ عَلَيْهَا أَلْفَ عَامٍ حَتَّى اسْوَدَّتْ لَا يَدْخُلُهَا رَوْحٌ أَبَداً وَ لَا يَخْرُجُ مِنْهَا غَمٌّ أَبَداً فَيُقَالُ الْتَقِطِي قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ وَ حَمَلَةَ الْقُرْآنِ فَتَلْتَقِطُهُمْ فَإِذَا صَارُوا فِي حَوْصَلَتِهَا صَهَلَتْ وَ صَهَلُوا بِهَا وَ شَهَقَتْ وَ شَهَقُوا بِهَا وَ زَفَرَتْ وَ زَفَرُوا بِهَا فَيَنْطِقُونَ بِأَلْسِنَةٍ ذَلْقَةٍ طَلْقَةٍ يَا رَبَّنَا فِيمَا أَوْجَبْتَ لَنَا النَّارَ قَبْلَ عَبَدَةِ الْأَوْثَانِ فَيَأْتِيهِمُ الْجَوَابُ عَنِ اللَّهِ تَعَالَى أَنَّ مَنْ عَلِمَ لَيْسَ كَمَنْ لَا يَعْلَمُ.(3)

از محمد بن موسی بن متوکل از محمد بن عطار از محمد بن احمد از یعقوب بن زید از منصور مرفوعا از حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) نقل شده است: هنگامى كه قيامت بر پا مى‏ شود حضرت فاطمه زهرا(سلام الله علیها) در حالى وارد صحراى محشر مى ‏شود كه گروهى از زنان شيعيان در اطراف آن بانو خواهند بود و به حضرت زهرا(سلام الله علیها) گفته مى ‏شود: داخل بهشت شو. وى مى ‏فرمايد: وارد بهشت نمى‏ شوم تا بدانم بعد از من با فرزندانم چه عملى انجام داده ‏اند. به آن حضرت مى ‏گويند: در ميان جمعيت قيامت نگاه كن. وقتى نظر مى‏كند حضرت امام حسين(عليه السّلام) را خواهد ديد كه با بدن بى ‏سر ايستاده است. حضرت زهرا(سلام الله علیها)  فريادى مى‏ زند كه من به واسطه فرياد او فرياد خواهم زد و عموم ملائكه نيز به فرياد مى‏ آيند.

در چنين حالى است كه خداوند قهار به خاطر ما غضب مى‏ كند و آتشى را كه مدت هزار سال افروخته ‏اند تا سياه شده است و آن را هبهب مى‏گويند و هرگز نسيمى داخل آن نشده دستور مى ‏دهد تا قاتلين امام حسين و آن افرادى را كه حامل قرآن و تارك اهل بيت پيغمبر بوده ‏اند؛ بربايد. وقتى داخل آتش شوند آتش نعره ‏اى مى‏ زند و آنان ناله و زارى مى‏ نمايند، آتش مى‏ خروشد و آنان هم به خروش مى ‏آيند، آتش زبانه مى‏ كشد و ايشان به زبان فصيح مى‏ گويند: پروردگارا، به چه علت آتش را قبل از بت پرستان به ما مسلط كرده ‏اى؟ خطاب مى‏ رسد: كسى كه از روى جهالت عملى را انجام دهد با آن كسى كه بداند و عملى را انجام دهد؛ فرق دارد.(4)

در حدیثی طولانی از حضرت امام صادق(علیه السّلام) درباره انتقام محسن بن علی(علیه السّلام) در صحرای محشر آمده است:

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ جَعْفَرٍ الْحِمْيَرِيُّ عَنْ أَبِيهِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُحَمَّدِ بْنِ سَالِمٍ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ خَالِدٍ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ حَمَّادٍ الْبَصْرِيِّ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَبْدِ الرَّحْمَنِ الْأَصَمِّ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ (ع) قَالَ:...َ أَوَّلُ مَنْ يُحْكَمُ فِيهِمْ مُحَسِّنُ بْنُ عَلِيٍّ (ع) وَ فِي قَاتِلِهِ ثُمَّ فِي قُنْفُذٍ فُيُؤْتَيَانِ هُوَ وَ صَاحِبُهُ فَيُضْرَبَانِ بِسِيَاطٍ مِنْ نَارٍ لَوْ وَقَعَ سَوْطٌ مِنْهَا عَلَى الْبِحَارِ لَغَلَتْ مِنْ مَشْرِقِهَا إِلَى مَغْرِبِهَا وَ لَوْ وُضِعَتْ عَلَى جِبَالِ الدُّنْيَا لَذَابَتْ حَتَّى تَصِيرَ رَمَاداً فَيُضْرَبَانِ بِهَا.(5)

محمّد بن عبد اللَّه بن جعفر حميرى از پدرش از على بن محمّد بن سليمان از محمّد بن خالد از عبد اللَّه بن حمّاد بصرى از عبد اللَّه بن عبد الرحمن اصم از حمّاد بن عثمان از حضرت ابوعبداللَّه حضرت امام صادق (علیه السّلام) فرمودند: ... نخستين فردی كه در قیامت درباره او محكمه تشكيل مي شود، حضرت محسن بن علی (علیه السلام) است. بين او و قاتلش محكمه برگزار مي شود.

قُنفُذ و اربابش را می آورند و با تازيانه هایي از آتش شلّاق مي زنند، اگر يكي از آن شلاّقها بر دريا زده شود از شرق تا غرب دريا به غليان و جوش می آید و اگر يكي از آنها به يكي از كوههاي دنيا بخورد ذوب شود و تبديل به خاكستر مي گردد. پس با اين تازيانه‏ ها آن دو دشمن خدا را مى ‏زنند.(6)

حضور حضرت فاطمه(س) با پیراهن خونین حضرت امام حسین(ع) و درخواست انتقام از قاتلین حضرت سیدالشهدا(ع)

در برخی از احادیث به حضور سرور بانوان عالم حضرت فاطمه زهرا(علیها السّلام) با پیراهن خونین حضرت سیدالشهدا(علیه السّلام) در پیشگاه الهی و در خواست دادخواهی و انتقام از قاتلان آن حضرت خبر داده شده است:

حضرت امام صادق(علیه السّلام) در حدیث ذیل درباره دادخواهی حضرت فاطمه زهرا (علیها السّلام) در صحرای محشر در حالی که پیراهن خونین حضرت سیدالشهدا(علیه السّلام) را در دست دارند چنین فرموده اند:

قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو جَعْفَرٍ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ هَاشِمٍ عَنْ أَبِيهِ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ أَبَانِ بْنِ عُثْمَانَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ(ع) قَالَ‏: إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ جَمَعَ اللَّهُ الْأَوَّلِينَ وَ الْآخِرِينَ فِي صَعِيدٍ وَاحِدٍ ثُمَّ أَمَرَ مُنَادِياً فَنَادَى‏ غُضُّوا أَبْصَارَكُمْ وَ نَكِّسُوا رُءُوسَكُمْ حَتَّى تَجُوزَ فَاطِمَةُ ابْنَةُ مُحَمَّدٍ(ص) الصِّرَاطَ قَالَ فَتَغُضُّ الْخَلَائِقُ أَبْصَارَهُمْ فَتَأْتِي فَاطِمَةُ(ع) عَلَى نَجِيبٍ مِنْ نُجُبِ الْجَنَّةِ يُشَيِّعُهَا سَبْعُونَ أَلْفَ مَلَكٍ فَتَقِفُ مَوْقِفاً شَرِيفاً مِنْ مَوَاقِفِ الْقِيَامَةِ ثُمَّ تَنْزِلُ عَنْ نَجِيبِهَا فَتَأْخُذُ قَمِيصَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ (ع) بِيَدِهَا مُضَمَّخاً بِدَمِهِ وَ تَقُولُ يَا رَبِّ هَذَا قَمِيصُ وَلَدِي وَ قَدْ عَلِمْتَ مَا صُنِعَ بِهِ فَيَأْتِيهَا النِّدَاءُ مِنْ قِبَلِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ يَا فَاطِمَةُ لَكِ عِنْدِي الرِّضَا فَتَقُولُ يَا رَبِّ انْتَصِرْ لِي مِنْ قَاتِلِهِ فَيَأْمُرُ اللَّهُ تَعَالَى عُنُقاً مِنَ النَّارِ فَتَخْرُجُ مِنْ جَهَنَّمَ فَتَلْتَقِطُ قَتَلَةَ الْحُسَيْنِ بْنِ عَلِيٍّ(ع) كَمَا يَلْتَقِطُ الطَّيْرُ الْحَبَّ ثُمَّ يَعُودُ الْعُنُقُ بِهِمْ‏ إِلَى النَّارِ فَيُعَذَّبُونَ فِيهَا بِأَنْوَاعِ الْعَذَابِ ثُمَّ تَرْكَبُ فَاطِمَةُ (ع) نَجِيبَهَا حَتَّى تَدْخُلَ الْجَنَّةَ وَ مَعَهَا الْمَلَائِكَةُ الْمُشَيِّعُونَ لَهَا وَ ذُرِّيَّتُهَا بَيْنَ يَدَيْهَا وَ أَوْلِيَاؤُهُمْ مِنَ النَّاسِ عَنْ يَمِينِهَا وَ شِمَالِهَا.(7)

ابوجعفر محمد بن علی بن موسی با اسنادی از ابان بن عثمان نقل می کند که حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمودند: روز قيامت كه فرا رسد خداوند توانا خلق اوّلين و آخرين را در يك زمين جمع مى‏ كند. آنگاه منادى ندا مى‏ نمايد: چشمان خود را ببنديد و سرهاى خود را به زير افكنيد تا فاطمه دختر حضرت محمّد(صلّى اللَّه عليه و آله) عبور كند. مردم چشمان خود را مى ‏بندند و حضرت فاطمه ‏(سلام الله علیها) در حالى كه بر يكى از ناقه ‏هاى بهشتى سوار است مى‏ آيد و تعداد هفتاد هزار ملك آن بانوى با عظمت را مشايعت مى ‏نمايند. آنگاه حضرتش در يكى از مكانهاى شريف قيامت توقف مى ‏كند و پيراهن آغشته به خون حضرت امام حسين(علیه السّلام) را به دست مى ‏گيرد و مى‏ گويد: بار خدايا، اين پيراهن فرزند من حسين است، تو مى ‏دانى با او چه عملى انجام دادند.

پس از آن از طرف خداوند رئوف خطاب مى‏ رسد: من هر عملى كه موجب خوشنودى تو باشد انجام خواهم داد. حضرت زهراى اطهر(سلام الله علیها) خواهد گفت: پروردگارا انتقام مرا از قاتلين فرزندم بگير. خداوند قهار دستور مى ‏دهد: گروهى از آتش جهنّم بيرون مى ‏آيند و كشندگان امام حسين(علیه السّلام) را نظير مرغى كه دانه برچيند از صحراى محشر مى ‏ربايند و به طرف دوزخ باز مى‏ گردند و آنان را دچار انواع عذاب مى ‏نمايد.

سپس حضرت فاطمه اطهر(علیها السلام) بر ناقه خويش سوار و داخل بهشت مى ‏گردد. آن ملائكه ‏اى كه حضرت فاطمه را مشايعت مى ‏كردند و فرزندان بزرگوار آن حضرت نزد آن بانو خواهند بود و دوستان ايشان طرف راست و چپ آنان قرار مى‏ گيرند.(8)

حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) در حدیث ذیل به خونخواهی حضرت فاطمه صدیقه(علیها السّلام) از ساحت ربوبی در صحرای محشر در حالی که پيراهنهایى آغشته به خون همراه خود دارند خبر داده اند:

حَدَّثَنَا أَبُو عَلِيٍّ أَحْمَدُ بْنُ أَبِي جَعْفَرٍ الْبَيْهَقِيُ‏ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو عَلِيٍّ أَحْمَدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ جَبْرَئِيلَ الْجُرْجَانِيُ‏ الْبَزَّازُ قَالَ حَدَّثَنَا إِسْمَاعِيلُ بْنُ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ أَبُو عَمْرٍو الْقَطَّانُ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ عَامِرٍ الطَّائِيُّ بِبَغْدَادَ عَلَى بَابِ صَقْرٍ السُّكَّرِيِ‏ عِنْدَ جِسْرِ أَبِي الزِّنْجِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبُو أَحْمَدَ بْنِ سُلَيْمَانَ الطَّائِيُّ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا(ع) بِالْمَدِينَةِ سَنَةَ أَرْبَعٍ وَ تِسْعِينَ وَ مِائَةٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ عَنْ أَبِيهِ جَعْفَرِ بْنِ مُحَمَّدٍ عَنْ أَبِيهِ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيٍّ عَنْ أَبِيهِ عَلِيِّ بْنِ الْحُسَيْنِ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) قَالَ قَالَ النَّبِيُّ(ص): تَحْشُرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ(ع) يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدِّمَاءِ تَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ تَقُولُ يَا أَحْكَمَ الْحَاكِمِينَ احْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ قَاتِلِ‏وَلَدِي قَالَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ(ع) قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ يَحْكُمُ لِابْنَتِي فَاطِمَةَ وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ.(9)

بيهقى به سند مذكور در متن از ابو احمد داود بن سليمان طائى روايت كرده است كه گفت در سال 194 هجرى در مدينه بودم كه امام هشتم از پدرش از پدرانش از حضرت امير مؤمنان (عليهم السّلام) روايت فرمودند كه رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) فرمودند: دخترم فاطمه در روز قيامت به عرصه محشر حاضر شود در حالى كه پيراهنهایى آغشته به خون با اوست و به قائمه ‏اى از ستونهاى عرش چنگ مى‏ زند و مى ‏گويد: «يا احكم الحاكمين احكم بيني و بين قاتل ولدي: اى بهترين داوران، ميان من و قاتلين فرزندم حكم كن.» از حضرت امير مؤمنان (عليه السّلام) نقل شده است که رسول خدا (صلى اللَّه عليه و آله) فرمودند: به‏ پروردگار كعبه سوگند كه خداوند از براى دخترم فاطمه حكم مي كند.(10)

حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) در حدیث ذیل از قول حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) نقل می فرمایند که روز قیامت حضرت زهرا(علیها السّلام) در حالی که پیراهن خونین حضرت اباعبدالله الحسین(علیه السّلام) را در بر دارد از ساحت قدس ربوبی دادخواهی می نماید و خداوند عزّ و جلّ به این امر حکم می فرماید و با غضب حضرت فاطمه(علیها السّلام) غضب مى ‏كند و به رضاى ایشان راضى مى ‏شود.

حَدَّثَنَا أَبُو الْحَسَنِ مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيِّ بْنِ الشَّاهِ الْفَقِيهُ الْمَرْوَزِيُ‏ بِمَرْوَرُودَ فِي‏ دَارِهِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو بَكْرِ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ عَبْدِ اللَّهِ النَّيْسَابُورِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو الْقَاسِمِ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ أَحْمَدَ بْنِ عَامِرِ بْنِ سُلَيْمَانَ الطَّائِيُ‏ بِالْبَصْرَةِ قَالَ حَدَّثَنَا أَبِي فِي سَنَةِ سِتِّينَ وَ مِائَتَيْنِ قَالَ حَدَّثَنِي عَلِيُّ بْنُ مُوسَى الرِّضَا(ع) سَنَةَ أَرْبَعٍ وَ تِسْعِينَ وَ مِائَةٍ وَ حَدَّثَنَا أَبُو مَنْصُورٍ أَحْمَدُ بْنُ إِبْرَاهِيمَ بْنِ بَكْرٍ الْخُورِيُّ بِنَيْسَابُورَ قَالَ حَدَّثَنَا أَبُو إِسْحَاقَ إِبْرَاهِيمُ بْنُ هَارُونَ بْنِ مُحَمَّدٍ الْخُورِيُّ قَالَ حَدَّثَنَا جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ زِيَادٍ الْفَقِيهُ الْخُورِيُّ بِنَيْسَابُورَ قَالَ حَدَّثَنَا أَحْمَدُ بْنُ عَبْدِ اللَّهِ الْهَرَوِيُّ الشَّيْبَانِيُّ عَنِ الرِّضَا عَلِيِّ بْنِ مُوسَى(ع) وَ حَدَّثَنِي أَبُو عَبْدِ اللَّهِ الْحُسَيْنُ بْنُ مُحَمَّدٍ الْأُشْنَانِيُّ الرَّازِيُّ الْعَدْلُ بِبَلْخٍ قَالَ حَدَّثَنَا عَلِيُّ بْنُ مُحَمَّدِ بْنِ مَهْرَوَيْهِ الْقَزْوِينِيُّ عَنْ دَاوُدَ بْنِ سُلَيْمَانَ الْفَرَّاءِ عَنْ عَلِيِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا (ع) قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُوسَى بْنُ جَعْفَرٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي جَعْفَرُ بْنُ مُحَمَّدٍ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ قَالَ حَدَّثَنِي أَبِي عَلِيُّ بْنُ الْحُسَيْنِ ع قَالَ حدثني [حَدَّثَتْنِي‏] أَسْمَاءُ بِنْتُ عُمَيْسٍ قَالَتْ حَدَّثَتْنِي فَاطِمَةُ (ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ (ص): تُحْشَرُ ابْنَتِي فَاطِمَةُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ مَعَهَا ثِيَابٌ مَصْبُوغَةٌ بِالدَّمِ فَتَعَلَّقُ بِقَائِمَةٍ مِنْ قَوَائِمِ الْعَرْشِ فَتَقُولُ يَا عَدْلُ احْكُمْ بَيْنِي وَ بَيْنَ قَاتِلِ وَلَدِي قَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص فَيَحْكُمُ اللَّهُ تَعَالَى لِابْنَتِي وَ رَبِّ الْكَعْبَةِ وَ إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ يَغْضَبُ بِغَضَبِ فَاطِمَةَ وَ يَرْضَى لِرِضَاهَا.(11)

ابوالحسن محمد بن علی بن شاه با اسنادی از حضرت امام علی بن موسی الرضا(علیه السّلام) ایشان به نقل از حضرت فاطمه(سلام الله علیها) و حضرت رسول(صلی الله علیه و آله) فرمودند: دخترم فاطمه در روز قيامت به محشر مى‏ آيد در حالى كه با او پيراهنى خونين است و يكى از پايه‏ هاى عرش را همى گيرد و مى ‏گويد: اى دادگستر، تو خود ميان من و قاتل فرزندم داورى كن، بعد فرمودند: به پروردگار كعبه قسم كه خداوند متعال به سود فاطمه حكم و داورى مى ‏فرمايد و به راستى كه خداوند عزّ و جلّ با غضب فاطمه غضب مى ‏كند و به رضاى او راضى مى ‏شود.(12)

حضرت رسول اکرم(صلی الله علیه و آله) در حدیثی درباره دادخواهی حضرت فاطمه مظلومه(علیها السّلام) در روز قیامت و کیفیت انتقام خون فرزندان ایشان چنین فرموده اند:

حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ عَلِيٍّ مَاجِيلَوَيْهِ قَالَ حَدَّثَنِي مُحَمَّدُ بْنُ يَحْيَى الْعَطَّارُ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ أَحْمَدَ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ الْحُسَيْنِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِنَانٍ عَنْ بَعْضِ أَصْحَابِهِ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ(ع) قَالَ قَالَ رَسُولُ اللَّهِ(ص):‏ إِذَا كَانَ يَوْمُ الْقِيَامَةِ نُصِبَ لِفَاطِمَةَ(ع) قُبَّةٌ مِنْ نُورٍ وَ أَقْبَلَ الْحُسَيْنُ(ع) رَأْسُهُ عَلَى يَدِهِ- فَإِذَا رَأَتْهُ شَهَقَتْ شَهْقَةً لَا يَبْقَى فِي الْجَمْعِ مَلَكٌ مُقَرَّبٌ وَ لَا نَبِيٌّ مُرْسَلٌ وَ لَا عَبْدٌ مُؤْمِنٌ إِلَّا بَكَى لَهَا فَيُمَثِّلُ اللَّهُ عَزَّ وَ جَلَّ رَجُلًا لَهَا فِي أَحْسَنِ صُورَةٍ وَ هُوَ يُخَاصِمُ قَتَلَتَهُ بِلَا رَأْسٍ فَيَجْمَعُ اللَّهُ قَتَلَتَهُ وَ الْمُجَهِّزِينَ عَلَيْهِ وَ مَنْ شَرِكَ فِي قَتْلِهِ فَيَقْتُلُهُمْ حَتَّى أَتَى عَلَى آخِرِهِمْ ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمْ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمُ الْحَسَنُ(ع) ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَيَقْتُلُهُمُ الْحُسَيْنُ(ع) ثُمَّ يُنْشَرُونَ فَلَا يَبْقَى مِنْ ذُرِّيَّتِنَا أَحَدٌ إِلَّا قَتَلَهُمْ قَتْلَةً فَعِنْدَ ذَلِكَ يَكْشِفُ اللَّهُ الْغَيْظَ وَ يُنْسِي الْحُزْنَ ثُمَّ قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ(ع) رَحِمَ اللَّهُ شِيعَتَنَا- شِيعَتُنَا وَ اللَّهِ الْمُؤْمِنُونَ فَقَدْ وَ اللَّهِ شَرِكُونَا فِي الْمُصِيبَةِ بِطُولِ الْحُزْنِ وَ الْحَسْرَةِ.(13)

محمد بن علی ماجیلویه از محمد بن یحیی عطار از محمد بن احمد از محمد بن حسین از محمد بن سنان از بعضی از اصحاب نقل کردند که حضرت امام صادق (علیه السّلام) از قول حضرت رسول الله(صلی الله علیه و آله) فرمودند: زمانى كه روز قيامت فرا مى ‏رسد قبّه ‏اى از نور براى حضرت فاطمه (عليها السّلام) بر پا خواهد شد. حضرت امام حسين (عليه السّلام) در حالى مى ‏آيد كه سر بريده خود را در دست گرفته باشد. وقتى چشم حضرت فاطمه زهرا(عليها السّلام)  به  حضرت  امام حسين (عليه السّلام) بيفتد گريه و ضجّه ‏اى مى زند كه هيچ ملك و پيغمبر و مؤمنى در محشر نيست مگر اينكه گريان خواهد شد.

در همين هنگام است كه خداى توانا مرد نيك صورتى را به نظر آن بانو جلوه مى‏دهد كه با قاتلان حضرت امام حسين(عليه السّلام) مخاصمه نمايد.

آنگاه خداوند سبحان قاتلين حضرت امام حسين(علیه السّلام) را با آن افرادى كه مددكار آنان بودند و آن اشخاصى كه در ريختن خون آن حضرت شركت نمودند؛ حاضر مى ‏كند و آن مرد تا آخرين نفر آنان را مى ‏كشد. سپس آنها را زنده مى‏ كند تا حضرت اميرالمومنین (عليه السّلام) براى دومين بار آنان را بكشد. نيز آنان را زنده مى‏ كند كه حضرت امام حسن (عليه السّلام) آنان را بكشد و سپس آنان را زنده مى‏ كند تا حضرت امام حسين (عليه السّلام) آنان را به قتل برساند و همين طور همه ذرّيّه ما.

بعد از اين جريان است كه غضب ما و شيعيان ما فرو خواهد نشست. آنگاه حضرت امام صادق (عليه السّلام) فرمودند: خداوند شيعيان ما را رحمت كند، زيرا ايشان با غم و اندوه طولانى ما شريك مى ‏باشند.(14)

پانوشتها

(1)ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، صفحه 220 – 219 - بحار الأنوار، جلد ‏43، صفحه 223 – 222

(2)زندگانى حضرت زهرا عليها السلام، صفحه 849

(3)ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، صفحه 217 - بحار الأنوار، جلد ‏43، صفحه 222

(4)زندگانى حضرت زهرا عليها السلام، صفحه 848 – 847

(5) كامل الزيارات، صفحه 334 – 332

(6) ترجمه كامل الزيارات، صفحه 1006 – 999

(7)الأمالي (للمفيد)، صفحه 130 - بحار الأنوار، جلد ‏43، صفحه 224

(8)زندگانى حضرت زهرا عليها السلام، صفحه 851 – 850

(9)عيون أخبار الرضا عليه السلام، جلد ‏2، صفحه 9- 8 - بحارالأنوار، جلد ‏43، صفحه 220

(10) ترجمه عيون أخبار الرضا عليه السلام ، جلد ‏1، صفحه 660 – 659

(11)عيون أخبار الرضا عليه السلام، جلد‏2، صفحه 26 - بحار الأنوار، جلد ‏43، صفحه 220

(12) ترجمه عيون أخبار الرضا عليه السلام، جلد ‏2، صفحه 8

(13)ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، صفحه 217 – 216 - بحار الأنوار، جلد ‏43، صفحه 222 – 221

(14)زندگانى حضرت زهرا عليها السلام، صفحه 846

منابع

- الأمالي، محمد بن محمد مفيد، ترجمه استاد ولى و حسین غفاری، 1جلد، آستان قدس رضوى، مشهد، چاپ اول، 1364ش.

 - بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، محمد باقر بن محمد تقى مجلسى، جلد 43، بيروت، دار إحياء التراث العربي، چاپ دوم، 1403ق.

- ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، محمد بن على ابن بابويه، قم، دار الشريف الرضي للنشر، چاپ دوم، 1406 ق.

- زندگانى حضرت زهرا عليها السلام ( ترجمه جلد 43 بحار الأنوار)، محمد باقر بن محمد تقى مجلسى،  ترجمه روحانى، تهران، مهام، چاپ: اول، 1379 ش.

- عيون أخبار الرضا عليه السلام، محمد بن على ابن بابويه، 2جلد، تهران، جهان، چاپ: اول، 1378ق.

- عيون أخبار الرضا عليه السلام‏، محمد بن على‏ ابن بابويه، مترجم: حميد رضا مستفيد و على اكبر غفارى، تهران‏، صدوق‏،1372

- كامل الزيارات‏، جعفر بن محمد ابن قولويه، محقق و مصحح: عبد الحسين امينى، نجف اشرف‏، دار المرتضوية، 1356 ش‏.

- كامل الزيارات، جعفر بن محمد ابن قولويه،ترجمه محمد جواد ذهنى تهرانى‏، تهران‏، پيام حق‏، 1377 ش‏.